Tati, een kwestie van kijken - Ann MeskensIngebracht door Bouke
Ann Meskens schrijft over haar passie, de Franse regisseur en acteur Jacques Tati. Tati was een meester in het observeren van mensen, en in de geest van zijn beroemde uitspraak “je veux que le film commence quand vous quittez la salle” wil Ann Meskens dat wij meer gaan kijken zoals Tati dat doet.
LVA6. Als je nog nooit iets van Jacques Tati hebt gezien is het boek van Ann Meskens, Een Kwestie van Kijken, geheimtaal. Een idolate tekst van fan in hart en nieren, niet besteed aan de niet-kenner. Het boek riep zoveel vragen bij me op, dat ik wel ben gaan kijken. En ik was aangenaam verrast. Jacques Tati maakt films over het dagelijks leven in verschillende hoedanigheden. Wat alle films gemeen hebben is dat er geen plot is. En daarmee zijn de Tati films een zeer realistische afspiegeling van het dagelijks leven: ook volstrekt plotloos. Zo zien we in Les Vacanses een gezelschap vacantie vieren, zien we in Playtime een groep Amerikaanse toeristen de nieuwe wereldstad van de toekomst(Parijs?) bezoeken en gaan in Monsieur Hulot mensen naar hun werk en aan het eind van de dag weer naar huis. Er gebeurt niets wezenlijks. Ja mensen ontmoeten elkaar, praten met elkaar en daar tussen door beweegt Tati in de persoon van Monsieur Hulot als een oerversie van Mister Bean (onhandig, klunsig, maar veel sympatieker). Er gebeurt niets, alleen dat Hulot zaken in het honderd laat lopen, ontregelt en dat is een waar genot om naar te kijken. Het dagelijks leven is alleen dragelijk als er ontregelaars rondlopen. Mensen die op sympathieke manier de boel in de war schoppen, zodat er zich tussen alle routine door nog af en toe een klein plotje aftekend. Afgelopen weken geprobeerd om de ontregelaars in mijn leven te ontdekken en dat zijn zondermeer de hond (Fien), mijn kinderen, een aantal werknemers en vooral ikzelf.
BeantwoordenVerwijderen